Y-suppport89.com

Y-SUPPORT

- Hippisch ondernemer Sport & Welzijn

"Super blij! Vanaf nu kunnen we altijd lessen en trainen, ongeacht het weer, want er is verlichting in de rijbak! Geen gedoe meer met vroeg stoppen door de donkere dagen - klaar voor veel avondjes trainen en plezier!"

"Vanmorgen zag ik een grote groep vogels wegvliegen, prachtig in een V-formatie, alsof ze elkaar leiden en ondersteunen op hun reis. Het deed me denken aan hoe de natuur zich moeiteloos aanpast aan de overgang van de seizoenen en ons inspireert om hetzelfde te doen. Net zoals de vogels die zich voorbereiden op de winter, kunnen ook wij leren los te laten en ruimte te maken voor nieuwe energie en positieve veranderingen, om met een frisse blik vooruit te kijken in dit mooie, kleurrijke prachtige seizoen.
Maar nu de dagen korter worden, merken de paarden dit ook. Ze krijgen weer meer energie en staan vaker op stal. Dit vraagt om geduld en begrip, maar ook om aandacht voor hun beweging en voeding. Geef ze voldoende ruimte in de paddock, stapmolen, of weide om stijfheid en blessures te voorkomen, en pas hun voer aan waar nodig om ze in balans te houden. In plaats van gefrustreerd te raken, is dit een kans om samen te puzzelen en te onderzoeken, wat heeft het paard nodig.
"Laten we genieten van de mooie kleuren en de cadeautjes van het seizoen – net zoals de vogels en onze paarden – en ontdekken hoe we samen kunnen groeien en het meeste uit deze tijd kunnen halen."
#PaardenWelzijn
#paardenliefde
#lolmetjeknol
#Paardenondernemer
#plezierbuiten
#paardrijdenmetplezier
#instructeur
#paardensportmasseur

Dit paard is gewoonweg fantastisch! Vanaf het moment dat ik hem ontmoette, begon mijn hele reis. Hij heeft me door zoveel levensfases geleid, altijd aan mijn zijde. Door dik en dun, ups en downs, hij heeft me er altijd doorheen getrokken. Zijn kracht en energie kwamen precies op de momenten dat ik het het hardst nodig had. Dit paard is meer dan alleen een vriend; hij is mijn maatje, mijn klankbord en mijn grootste leermeester. Hij herinnert me eraan om te genieten van de kleine stapjes, maar ook van de grote overwinningen. Of het nu gaat om uitdagingen in het leven of mooie successen, hij is mijn constante factor. Niet alleen in mijn privéleven is hij mijn maatje, maar hij is ook mijn inspiratiebron in mijn werk. De levenslessen die ik van hem leer, neem ik mee in mijn bedrijf: stap voor stap groeien, genieten van het proces, en zowel kleine als grote overwinningen vieren. Hij herinnert me eraan dat vooruitgang elke dag mogelijk is, zelfs als het in kleine stappen gaat. Elke dag kijk ik naar hem en denk ik: dankjewel dat jij op mijn pad bent gekomen en iedere dag weer een glimlach op mijn gezicht tovert en je lieve, warme neus tegen me aandrukt. Wil jij ook groeien, stap voor stap, en genieten van de overwinning? Soms zijn het de kleine stappen die de grootste impact maken. Blijf groeien, blijf bewegen – elke stap telt. Fijne zondag

Vandaag ben ik van mijn eigen paard gevallen, gelukkig met een zachte landing. Ik had net een fijne training achter de rug en was bezig met het uitdraven aan de lange teugel toen El Nino ineens schrok van de zon en schaduw. Vanuit het niets sprong hij opzij. In een fractie van een seconde dacht ik: "Oh kak!" en greep ik naar zijn nek. Voordat ik het wist, hing ik al half onder zijn nek. El Nino schrok nog meer en draaide een kwartslag, waardoor ik besloot om mezelf los te laten voordat ik misschien met mijn voet bleef hangen.
Toen ik in het zand plofte, dacht ik: "Oh, dat viel wel mee." El Nino daarentegen rende meteen terug naar de stal, duidelijk geschrokken. Ik ben naar hem toegelopen om hem te kalmeren, waarna ik hem weer terug naar de rijbak heb meegenomen. Ik stapte weer op en deed alsof er niets was gebeurd. Toch voelde ik aan hem dat hij het nog niet vergeten was. Dus heb ik hem rustig en ontspannen weer langs de plek gereden waar ik was gevallen, zowel in stap als in draf. Hij bleef echter alert op die plek.
Na een paar keer belonen en een goede afsluiting kon ik merken hoe geschrokken hij nog was. Dit soort dingen kunnen mij dus ook overkomen, en nee, ik had het niet kunnen voorkomen. Je moet je paard vertrouwen geven, ook aan de lange teugel, en dan kan zoiets gebeuren. Wat ik wel heb geleerd van deze val, is dat ik, ondanks dat ik schrok, rustig bleef. Vroeger zou ik in paniek zijn geraakt door een oude valtrauma, bang dat ik onder het paard terecht zou komen. Na al die jaren merk ik dat je mindset echt kan veranderen als je er bewust aan hebt gewerkt.
Hebben jullie ook wel zo iets mee gemaakt? En dat je echt eraan hebt moeten werken om dat trauma te herstellen? Of ben je dit nog aan het doen? Stuur mij vrijblijvend een DM en wie weet kan ik je wel helpen

"Een bijzondere dag vol connectie en groei"
Gisteren heb ik drie paarden behandeld in Heinsberg.
Wat een bijzondere ervaring! Ik behandel regelmatig paarden, maar na de laatste sessie van gisteren voelde ik zo'n diepe voldoening. Het versterkte mijn passie en bevestigde voor mij dat dit echt mijn doel is.
In het begin was het paard wat gespannen. Maar toen hij zich eenmaal overgaf en ik de behandeling voortzette, voelde ik een sterke connectie. Het was alsof het paard me iets wilde vertellen, een moment van inzicht dat me echt raakte. Uit respect voor de eigenaar houd ik dit privé.
Naarmate de behandeling vorderde, werd het paard rustiger en liet hij zijn zachte, zachtaardige kant zien, in plaats van de stoere, harde houding die hij eerder had. Het was prachtig om te zien hoe hij veranderde. Wat dit moment nog specialer maakte, was dat de andere paarden in de wei om ons heen ook volledig meededen. Ze leken zich helemaal over te geven aan de rust en energie van het moment.
Toen ik klaar was, bleef hij me als het ware bedanken. Hij bleef bij me staan en zocht steeds de verbinding. Het voelde fantastisch om te weten dat ik hem echt heb kunnen helpen. Andere behandelaars hadden hem eerder geprobeerd te helpen, maar hij had nog steeds last van bepaalde problemen. Deze keer was er echter een merkbare verbetering.
Twee dierbare personen hebben me altijd geleerd: luister naar je hart, stel je open en vertrouw op wat je voelt. Gisteren voelde ik dat meer dan ooit. Het was een bevestiging van waar ik voor sta en wat ik doe.
"Nog steeds aan het nagenieten van de krachtige energie die ik heb mogen ervaren."
#Paardensportmasseur
#Paardenondernemer
#PaardenWelzijn
#paardenliefde
#Passie

Vanmorgen samen met Patricia van Buiten de Box Coaching een heerlijk gesprek gehad. Ik ben zo trots op al het resultaat dat er nu al staat! Zonder haar was ik niet eens begonnen met nadenken over het weer openen van de deur naar de paardenwereld. Dankjewel, Patricia, voor het juiste zetje in de goede richting.
Jip heeft mij in een aantal weken begeleid met de pilot Rebel. Hier ben ik ook ontzettend dankbaar voor. Nog steeds geniet ik van alle tools die ik van haar heb geleerd, en ook van het besef hoe simpel je kunt denken en hoe makkelijk dingen kunnen zijn.
En nu doe ik mijn werk vol passie.
Hoe gaaf is het als mensen mijn hulp willen bij de training van hun paard, of mij bellen om hun paard soepel te houden en blessures te voorkomen door mijn massage behandelingen. Maar ook dat ik word benaderd om een clinic te geven voor kinderen en volwassenen.
Daarnaast komt mijn zorghart ook van pas, omdat ik kinderen en volwassenen met een beperking of autisme plezier kan laten beleven aan paardrijden, of hen help de rust en ruimte in zichzelf terug te vinden.
Ik voel me zo gewaardeerd en vind het zo ontzettend mooi dat ik dit mag doen. Dankjewel allemaal voor jullie vertrouwen en samenwerking. Op naar nog meer mooie momenten en avonturen!
#volgjehart #volghetjuistepad #gowiththeflow
#paardenondernemer #lolmetjeknol #paardrijdenmetplezier #paardenliefde #paardensport #paardensportmasseur #instructeur #paardenwelzijn

Afgelopen week mocht ik een prachtig paard behandelen. Het was zo mooi om te zien hoe hij hiervan genoot en zelfs dankbaar leek te zijn voor de aandacht.

Ook paarden die met pensioen zijn, verdienen het om goed onderhouden te worden. Zeker als hun hoeven niet meer in de beste staat zijn en hun lichaam zich continu moet aanpassen en compenseren. Door de juiste zorg kunnen we hun welzijn en comfort blijven ondersteunen, ook in hun oudere jaren. Want ieder paard verdient het om zich goed te voelen, ongeacht hun leeftijd of verleden.

"Luister naar het fluisteren van je lijf, zodat het niet hoeft te schreeuwen"

Soms vraagt het leven veel van je, en vergeten we te luisteren naar ons eigen lichaam. Je lichaam fluistert vaak al voordat het schreeuwt, en het is zo belangrijk om daar gehoor aan te geven. Of je nu moe bent, even geen zin hebt, of je balans kwijt bent – onthoud dat dit allemaal oké is.

Dit geldt niet alleen voor jou, maar ook voor je paard. Samen kunnen jullie leren om naar elkaar te luisteren, zonder druk, in harmonie en met respect voor wat jullie op dat moment nodig hebben.

Laat vandaag een herinnering zijn om te luisteren naar wat je écht nodig hebt – en om dat samen met je paard te doen.

#zelfzorg #luisternaarjezelf #balansvinden #krachtinvulnis #harmoniemetjePaard #paardenliefde

"Laat Elk Kind Stralen:
Tijdens het lesgeven merk ik dat ik steeds meer kinderen begeleid die autisme hebben. In het begin durven ouders dit vaak niet door te geven, omdat ze bang zijn dat hun kind meteen een stempel krijgt.
Ik vind dit echt de grootste onzin. Ik merk vaak snel als ouders dit niet hebben verteld. Als ik hen dan netjes vraag of het klopt dat hun kind bijvoorbeeld moeite heeft met bepaalde dingen, komt het verhaal vaak boven tafel.
Persoonlijk vind ik het van groot belang dat mensen altijd eerlijk durven en kunnen zijn over dit soort situaties. Daarom wil ik iedereen graag adviseren: geef het alsjeblieft aan, zodat je de juiste instructeur krijgt, die het kind goed kan begeleiden en helpen, zodat ze toch hun hobby of droom kunnen uitoefenen. Als het de eerste keer fout gaat, vinden ze het vaak niet meer leuk, en dat zou ik zonde vinden.
Ik hoor vaak: "Wat doe je dit leuk, spelenderwijs en echt afgestemd op wat het kind op dat moment nodig heeft om te kunnen paardrijden.
"Ik kijk altijd zo naar kinderen: ze moeten naar school, voldoen aan regels en verwachtingen, deelnemen aan activiteiten, omgaan met vriendjes en vriendinnetjes, en hun hobby’s beoefenen. Het is allemaal al druk genoeg. Dit betekent dat de spanningsboog vaak constant gespannen is. Stel je eens voor hoe dat is voor een kind met autisme! Hun spanningsboog staat nog meer gespannen, omdat ze continu overprikkeld zijn en op hun tenen lopen.
Wat ik altijd probeer, is door de les heen vragen te stellen zoals: "Hoe is je dag?" "Heb je er zin in?" "Vind je het spannend?" "Hoe voel je je nu, als je op het paard zit?" Ik probeer eigenlijk te reflecteren naar hen, zodat ik begrijp wat ze voelen. Als ik dit weet, vraag ik waar ze goed in zijn, bijvoorbeeld tijdens hun hobby, thuis, of op school. Op basis daarvan probeer ik een les te maken waarin ze zich op hun gemak voelen, zelfverzekerd zijn, en spelenderwijs met plezier leren paardrijden. Natuurlijk heeft de één meer tijd nodig dan de ander, maar hey! Iedereen is anders, en iedereen heeft zijn sterke en zwakkere punten. Wat ik graag zou willen zien, is dat deze kinderen ook als volwaardig worden geaccepteerd en gesteund worden.
Yvette

"Van droom naar realiteit"

Als 7 jarig meisje ben ik begonnen met paardrijden op de Manege. Al gauw was dit mijn passie en keek ik ontzettend uit als ik in het weekend naar de manege kon. Iedere verjaardag, Sinterklaas, kerst vroeg ik al gauw naar een eigen Pony. Mijn ouders vonden dit geen goed idee. Want ze hadden zelf totaal niks met paarden. Op de manege kon ik mijzelf zijn en genoot ik van de tijd met de paarden. Toen ik 14 was mocht ik van de manege altijd op de paarden die wat lastig waren. Ik voelde mij zo zelfverzekerd en nooit bang en stiekem heel trots.

Toen wij zijn verhuisd naar Limburg, ben ik de paarden opleiding gaan doen. Uiteindelijk vond ik Victor bij Pieter Kersten waar ik toen ook werkten, na mijn diploma.
Daar was eindelijk naar zoveel jaren mijn eigen stoere grote knuffel paard. Vanaf toen in het paarden virus alleen maar sterker geworden.

Achteraf gezien ben ik toen al begonnen met mijn kennis te vergroten. Ik heb op grote springstallen gewerkt en bij bekende dressuur amazones. Wat ik met liefde jaren heb gedaan.
Toen ik in het wedstrijd team kwam bij Equinolab, heb ik veel geleerd van diepe dalen tot aan geluk momenten. Ik ben toen begonnen met les te geven en paarden te gaan rijden voor mensen. Wat was dit prachtig en mooi om te doen. Iedere dag was een feestje, ik genoot hier zo van. Dat ik toen al besefte dit wil ik gaan doen! Nu deed ik dit allemaal naast mijn werk toendertijd. En dat was echt pittig. Uiteindelijk met alles gestopt omdat ik na een paar jaar dit niet meer kon combineren.
Dankzij Patricia de roder en Jip de bot heb ik de stap echt durven te zetten. Ik liep al een aantal jaar met dit idee. Maar het voelde alsof ik er nog niet klaar voor was. Nu durf ik te staan voor mijn bedrijf en ben ik trots op wat ik al bereikt heb in deze korte tijd.
En zo is de cirkel rond. Zoals ik begon als klein meisje en nu volwassen vrouw besef ik nu dat alles wat ik heb geleerd en alle tegenslagen die ik heb gehad mij gevormd hebben, en klaar gestoomd hebben voor mijn bedrijf.
Dus ook al denk je dat kan niet, volg je dromen en probeer het. Dan kun je altijd zeggen ik heb het wel geprobeerd.

Wedstrijd stress
Vroeger had ik veel last van wedstrijdspanning. De druk van het presteren, alles eruit halen wat op dat moment goed aanvoelde. Dat ik gewoon vergat te ademhalen tijdens de proef.
Soms had ik door de spanning dat ik mij niet volledig kon concentreren op de proef. Dat ik de voorlezer soms niet verstond, terwijl ik de proef toch uit mijn hoofd kende!
Of een ander voorbeeld als er mensen aan de bak rand stonden te kijken, denk je niet van wat zullen ze nu denken en zeggen. Dit is allemaal onnodige opgebouwde spanning.
Herkennen jullie dit ook?

Door deze ervaringen heb ik geleerd om in een soort bubbel te gaan rijden. Wat bedoel ik hiermee, eigenlijk moet je inbeelden dat jij en je paard samen in het kleinste cirkeltje zit. Dat de omgeving een groter cirkeltje eromheen is en geluiden en de buitenwereld noem ik het
maar even de allergrootste cirkel is. Omdat dit ook voor de meeste afleiding zorgt.
Voor mij werkte: Ik beeld mij in, een rustige plek / plaats. Waar ik rustig kon dromen bijvoorbeeld in het bos. Het kan ook een plek zijn waar je een fijne herinnering aan hebt.
Als jij je inbeeld dat jij en je paard samen op die plek / plaats bevind. Dan sluit je automatisch alles om je heen af. Waardoor de focus bij jullie beide ligt, en niet bij alle afleiding van de buitenwereld.
Mij heeft dit tijdens mijn wedstrijd carrière veel geholpen. Waardoor ik weer genoot van het rijden. Maar vooral was ik met mijn paard weer een team, waardoor we in harmonie beter konden presteren. In plaats van het gevoel te hebben van overleven of dat je erachter aan hobbelde.
Heb jij ook wedstrijdspanning?
Probeer het eens uit!

Beperkingen

Beperkingen - dagen dat alles lukt maar dagen dat ook niks lukt. Vroeger werd ik hier boos om en verdrietig.
Tegenwoordig heb ik dit om kunnen zetten naar mijn kracht en inspiratie. Ik neem een stapje terug bekijk de situatie en zoek daar een mogelijkheid/ oplossing voor, om wel het doel te kunnen behalen wat ik voor ogen had.

Herken je dit gevoel?
Voel je je machteloos soms?
Merk je dit nou ook tijdens je trainingen?
Loop je ergens tegen aan?
Is je paard niet fit?

Stuur mij vrijblijvend een berichtje!

+31- 654 278 204
yvetterours@hotmail.com
www.Y-support89.com

Mijn kwaliteiten

Ik heb 12 mensen een bericht gestuurd. met de vraag of ze mij in 3 woorden kunnen beschrijven. Zo leuk! en verrassend is het om te lezen wat de antwoorden dan zijn.

Als je aan jezelf vraagt, wat zijn de 3 woorden die jou omschrijven.
Komen deze woorden in jou rijtje voor?
Hoe zien andere mensen jou?

Ik vond het erg interessant en leerzaam, maar ook extra bevestiging dat ik toch mijzelf goed ken.

Jip en Janneke taal

Mijn doel in het lesgeven is het zo duidelijk mogelijk overbrengen van mijn ervaringen.
Ik zeg altijd dat ik het in "Jip en Janneke" taal probeer uit te leggen zodat iedereen het snapt en voelt.

Van het leren paardrijden tot aan gevorderde ruiters.
Ik heb van verschillende instructeurs les gehad en in het wedstrijd team Equinnolab gezeten. Deze ervaringen heb ik allemaal samengevoegd in 1 totaal pakket. Waaruit ik heb gemerkt dat er meerdere wegen naar Rome leiden.
Ik vind het belangrijk dat je samen naar het paard kijkt.
Luistert naar wat hij / zij je wilt aangeven / vertellen.
Wat je voelt onder je.
En hiermee anticipeert en kijkt wat de juiste weg is voor paard en ruiter.

Meester je rit

Geheimen van balans - Je balans en zit.
Vroeger kreeg ik wel eens te horen, jij kan ook op ieder paard rijden en makkelijk zitten he!
Ik besefte dat eigenlijk nooit zo. Totdat ik merkte dat mijn lijf steeds meer mankementen aangaf.
Het werd steeds moeilijker om rechtop te blijven zitten.
Dit koste mij zoveel kracht waardoor ik al gauw alles probeerde vast zetten, zodat ik toch rechtop kon blijven zitten en mijn schouders netjes naar achteren had.
Ik merkte dat dit niet de juiste oplossing was.
Toen ben ik een aantal zitlessen gaan volgen. Hier leerde ik eigenlijk dat wat ik deed totaal niet werkte. Ondanks mijn beperkingen en de pijn maakte ik het mijzelf en het paard alleen maar moeilijker.

Na een aantal lessen begon ik het verschil te merken, dat ik weer rustig en ontspannen kon rijden. Zonder dat het mij extra veel kracht en moeite koste, wat vroeger voor mij heel gewoon was.
Ook voelde ik dat ik weer beide zit been knobbels voelde in het zadel. Omdat ik mijn beperkingen ging compenseren zat ik altijd meer op mijn rechter zit been knobbel. Waardoor ik het paard verkeerde signalen afgaf en vaker een miscommunicatie kregen.
Dit geef ik mijn lesklanten ook mee. Na een aantal lessen dat wij hieraan gewerkt hebben, krijg ik altijd te horen "waarom heb ik dit niet eerder geleerd". Ik kan nu ontspannend zitten en in het juiste ritme mee bewegen met het paard.
I.p.v. achter de beweging van het paard aan te hobbelen.

In je bubbel - Wedstrijdstress

Ik had vroeger zoveel last van wedstrijdspanning. Druk van het presteren, alles eruit halen wat op dat moment goed aanvoelde. Dat ik vergat te ademhalen gedurende de proef.
Maar ook dat ik mij niet volledig kon concentreren op de proef. Soms verstond ik de voorlezer niet terwijl ik de proef toch kende en dan fout reed.
Als mensen aan de bakrand stonden te kijken dacht ik wat zullen ze nu denken en zeggen. Dit is allemaal onnodige spanning. Ik heb geleerd om in een bubbel te gaan rijden.

Hier zijn verschillende oefeningen voor.
Voor mij werkte; Een plek waar ik rustig kon dromen bijvoorbeeld in het bos. Dit kan ook een plek zijn waar ik een fijne herinnering aan had.
Eenmaal dit geoefend te hebben kreeg ik niks meer mee van de buitenwereld. Waardoor ik weer genoot van het rijden. Zowel op thuis locatie of op wedstrijd.
Ik was weer samen met het paard 1. In plaats van overleven en het gevoel te hebben dat je erachter aan hobbelt.
Heb jij ook wedstrijdspanning? Probeer het eens uit!

Laat je paard ontspannen

Wilskracht en doorzettingsvermogen.
Dit heb je wel nodig in deze sport.
Je bent samen met je paard een team. Jullie moeten "samen" trainen aan de conditie opbouw, spierkracht, souplesse, maar ook aan de finetuning.
Dit kan op en af gaan. Bijvoorbeeld door blessures of niet de juiste trainingsweg voor het paard.
Vaak hoor ik van ruiters, "Ik heb van alles al geprobeerd om mijn paard sterker / soepeler te maken. Maar toch lukt dit mij niet".
Soms is het nodig om iemand naast je te hebben staan die je paard met een frisse blik bekijkt. Daarna kan er samen een plan gemaakt worden en een aanpak.
Je moet namelijk het totaal pakket bekijken.
• Training afwisselend + tijdsduur.
• Voeding / supplementen.
• Afwisselende ondergronden.
• Ontspanning tussen de oren.
• Alternatieven bij blessures of sterker maken van bespiering. Dan kan eventueel Aqua training ingezet worden.
• Paarden masseur; deze richt zich op het masseren van de spieren van paarden, zodat deze in goede conditie blijven.
• Osteopaat; Deze richt zich op het, herstellen van de normale bewegelijkheid van het lijf. Als een deel van het lichaam niet goed kan bewegen, kan dat klachten op andere plekken veroorzaken en het lichaam uit balans brengen. en sneller blessures krijgt.
Waardoor je gaat compenseren.
Nog vragen? Stel ze gerust!

Te gevoelig? Volg je hart!

Ik heb altijd te horen gekregen dat ik te gevoelig was;
Maar was dit nou ook echt zo? Ik heb jaren in de paarden gewerkt.
Zoals jullie weten zijn dat lange dagen en hard werken. Maar ondanks dat voelde ik altijd mijzelf als ik met de paarden bezig was of les gaf.
Ik had last om op tijdsdruk te moeten presteren of kreeg het gevoel dat je het nooit goed genoeg deed. Maar dat je jezelf eigenlijk al voor 300% gaf iedere dag weer. Ik heb gemerkt dat dit in meerdere sectoren terug kwam.
Ik ben verzorgende IG geweest en had hier het zelfde. Ik kon goed met cliënten omgaan en familie en collega's. Alleen waar ik mij aan stoorde was dat door personeelstekort er geen tijd was voor echt de aandacht en verzorging van de cliënten. Ik vind iemand douchen is normaal of met een waskom. Maar doekjes in een magnetron NEE. Dan deed ik de cliënten toch douchen en dacht ik dan maar geen pauze. Maar wel blije cliënten. Ook had je amper tijd voor een praatje te maken.
Terwijl de cliënten vaak al eenzaam zijn. En vooral in de COVID tijd.

Dit brak mij na een aantal jaar op. Waardoor ik dus merkte dat mijn lijf letterlijk de handrem heeft aangetrokken en ik lichamelijke klachten kreeg en chronisch ziek werd. Na een aantal jaar investeren in herstel heb ik geleerd de ziekte te accepteren.
Ik heb hiervoor therapie gevolgd. Hier kwam al gauw uit dat ik eigenlijk mijn hele leven heb aangepast aan de wensen en behoefte van andere mensen en de maatschappij. Door de maatschappij en al de verplichtingen op je werk had ik de lat zo hoog liggen. Door perfectionisme, bewijsdrang, hoog verantwoordelijkheid gevoel en het niet willen falen.

Maar wilde ik deze persoon wel echt zijn? Nee, ik wilde de persoon zijn zoals het kleine meisje van vroeger. Creatief, zonnestraaltje, met mijn handen aan de slag, luisteren wat wil ik, bewegelijk zijn, maar het allerbelangrijkste is voelen met mijn Hart.
Dit gevoel heb ik dus jaren weggeduwd waardoor ik eigenlijk mijzelf helemaal wegcijferde en steeds slechter in mijn vel kwam te zitten. Ook al zag je dit niet aan de buitenkant.

Dan heb je nog het stukje schuldgevoel. Mijn motto was: niet aanstellen doorgaan en vooral de zin:
ALS JE IETS WIL BEREIKEN MOET JE ER HARD VOOR WERKEN.
Nou daar ben ik dus van op de koffie gekomen.
Bijvoorbeeld als ik ziek was, dan toch gaan werken omdat er personeelstekort was of geen vervanging was. Of omdat je baas dan je eigenlijk beetje een schuldgevoel gaf, zodat als je dan thuis bleef dat je de hele dag een rotgevoel had. Waardoor je dan eigenlijk dacht had beter kunnen gaan werken.
Met de therapie heb ik dit dus allemaal afgeleerd. Ik denk nu aan mijzelf!
Ik vraag iedere dag aan mijzelf:
• Wat wil jij vandaag voor jezelf doen? Iets leuks (ME TIME).
• Hoe voel jij je vandaag? Fysiek / mentaal.
• Hier luister ik nu naar. Maak hierdoor gedurende dag andere keuzes als voorheen. Toen had ik de avond van te voren voor de hele dag al een lijstje klaar, zodat ik zoveel mogelijk gedaan kreeg op een dag.
• Ik luister nu vooral naar mijn lichaam. En daar hebben veel mensen aan moeten wennen en sommige zijn hierdoor uit mijn leven vertrokken.

Maar dit is het zoveel waard!

• Energie; Zonder helemaal opgezogen te worden. En je reserves te moeten gebruiken.
• Je hebt leuke mensen om je heen. Waar jij iets voor doet, maar ook waardering terug krijgt.
• Je hebt nu tijd voor jezelf. I.p.v. dat je alleen maar door rent.
• Je balans goed is. Privé / werk.

Dus wat wil ik jullie mee geven uit mijn levensles:
Je bent goed genoeg zoals je bent, dus overloop jezelf niet. Let op jezelf fysiek / mentaal. En vooral luister naar je HART. Deze wijst je de juiste weg! Als je er naar luistert.